Na een heerlijk ontbijt bij vrienden op de fiets gaat de tocht verder, vanaf station Maastricht.Het wordt direct al zwaarder fietsen. Na een aantal kms komt de Bemelerberg, een klein pukkeltje in wat nog komen gaat. Vooruit wisten we dat het niet vlak fietsen zou zijn en dat we ons niet te zwaar moeten bepakken. We hebben vooraf onze tassen 4 x weer uitgepakt om steeds weer dingen eruit te halen die overbodig zijn. Toch bleef er 18 kg over plus 17 kg van de fiets zelf, dat is 35 kg per persoon die je als je de top van een berg niet haalt naar boven moet duwen. Soms werden we zelfs door wandelaars ingehaald. We bedenken dat we onderweg steeds dterker zullen worden en gaan vol goede moed verder, bergje op en bergje af (dat gaat wel lekker) Het weer is prachtig, de vogels fluiten, de natuur is prachtig. We komen tot vlak voor Raeren, daar is een natuurcamping waar we zullen overnachten.

We worden heel hartelijk ontvangen, we mogen staan waar we willen er is toch nog niemand. We hebben nog geen boodschappen gedaan en er zijn in de buurt geen winkels, maar ze hebben zelf een tuin en we krijgen verse kruiden. We kunnen er een paar eieren kopen van de paar kippen die er nog over zijn.

Het is hier heerlijk in de pure natuur. We pakken na dat we een heerlijke pastamaaltijd hebben verorberd, onze fietsen vast voor de volgende dag in. Zonder de etrnswaren, die leggen we in de tent, zoals stokbrood, Brinta e.d. Dan hoeven we de volgende dag alleen de tent in te pakken en kunnen we zo vertrekken.

Als we net in slaap zijn horen we een harde klap, er valt een fiets om, maar er is geen wind dus hoe komt dat? Mijn man gaat de tent uit en ziet een vos mank weglopen. Onze fietstas is opengemaakt en er zijn zakjes uitgehaald. Een plastic zak, waar gesealde zakjes oploskoffie in zitten. Daar gingen we niet van uit, dat een vos daar trek in zou hebben. We gaan ons bed weer uit en doen alle fietstassen toch maar weer in ons toch al zo kleine tentje.

Als we de volgende morgen de campingeigenaren vertellen wat er gebeurd is en we het rot vinden dat de vos nu mank loopt, vertellen ze dat hij al mank liep, dat hij daarom zo dichtbij de mensen komt om aan eten te komen. Zijzelf hadden nog maar een paar kippen over, die nu in de schuur opgesloten zitten